Πόνος στις αρθρώσεις του ισχίου

Πόνος στις αρθρώσεις του ισχίουΕίναι συγκεκριμέναδυσάρεστες, δύσκολες αισθήσεις που προκαλούνται από την παθολογία του ανώτερου μηριαίου οστού, της κοτύλης, των κοντινών δομών μαλακού ιστού, που ποικίλλουν σε ένταση από αδύναμη έως αφόρητη, στη φύση μπορεί να είναι θαμπό, αιχμηρές, πιεστικές, πόνους, εκρήξεις, διάτρηση κ. λπ. . Συχνά εξαρτώνται από το φορτίο, την ώρα της ημέρας και άλλους παράγοντες. Οι αιτίες του πόνου προσδιορίζονται χρησιμοποιώντας ακτινογραφίες, CT, MRI, υπερηχογράφημα, αρθροσκόπηση και άλλες μελέτες. Συνιστώνται παυσίπονα και ανάπαυση άκρων έως ότου γίνει η διάγνωση.

Αιτίες πόνου στις αρθρώσεις του ισχίου

Τραυματισμοί μαλακών ιστών

Η πιο κοινή τραυματική αιτία του πόνου είναι η σύγχυση της άρθρωσης του ισχίου. Εμφανίζεται με πλευρική πτώση ή άμεσο αντίκτυπο, εκδηλώνεται σε μέτριο οξύ πόνο, ο οποίος γρήγορα γίνεται θαμπό, μειώνεται σταδιακά και σε σοβαρές περιπτώσεις - εβδομάδες - εξαφανίζεται μέσα σε λίγες ημέρες. Η υποστήριξη διατηρείται, οι κινήσεις είναι κάπως περιορισμένες. Το οίδημα βρίσκεται σε τοπικό επίπεδο, είναι δυνατόν να μώλωπες

Οι τραυματισμοί στους συνδέσμους της άρθρωσης του ισχίου είναι σπάνιες, ως επί το πλείστον αποτέλεσμα τροχαίων ατυχημάτων και αθλητικών τραυματισμών, που συνοδεύονται από σοβαρό πόνο, μερικές φορές - μια ρωγμή (σαν να προέρχεται από σχίσιμο ιστού)Ο πόνος υποχωρεί λίγο, και συχνά αυξάνεται ξανά λόγω οιδήματος. Το πρήξιμο από την άρθρωση εκτείνεται μέχρι τη βουβωνική χώρα, τους μηρούς.

Ο βαθμός δυσλειτουργίας στην περίπτωση τραύματος στον σύνδεσμο εξαρτάται από τη σοβαρότητα του τραυματισμού (τέντωμα, σχίσιμο, ρήξη) και κυμαίνεται από έναν ελαφρύ περιορισμό έως την αδυναμία στήριξης του ποδιού. Ο πόνος αυξάνεται με την απόκλιση του κορμού, κινήσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση προς τον κατεστραμμένο σύνδεσμο.

Τραυματισμοί στα οστά και στις αρθρώσεις

Τα κατάγματα του ισχίου εμφανίζονται συνήθως στους ηλικιωμένους ως αποτέλεσμα τραύματος στο σπίτι ή στο δρόμο. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα, ειδικά με την οστεοπόρωση, είναι η απουσία συνδρόμου έντονου πόνου, ήπιο οίδημα. Σε ηρεμία ο πόνος είναι βαθύς, θαμπός, μέτριος ή ασήμαντος, με κινήσεις οι επώδυνες αισθήσεις αυξάνονται απότομα. Η υποστήριξη διατηρείται μερικές φορές. Ένα κοινό σύμπτωμα είναι η αδυναμία ανύψωσης ενός ίσιου ποδιού από την επιρρεπή θέση (ένα σύμπτωμα μιας κολλημένης φτέρνας).

Τα τρανδρομηχανικά κατάγματα διαγιγνώσκονται συχνότερα σε μεσήλικες και νέους και αναπτύσσονται ως αποτέλεσμα τραύματος υψηλής ενέργειας. Σε αντίθεση με τα κατάγματα του τραχήλου της μήτρας, συνοδεύονται από βασανιστικό έντονο διάχυτο πόνο. Τότε ο πόνος υποχωρεί, αλλά παραμένει πολύ δυνατός, δύσκολο να ληφθεί. Η άρθρωση είναι πρησμένη και είναι δυνατόν να μώλωπες. Η κίνηση περιορίζεται σοβαρά. Η υποστήριξη είναι αδύνατη.

Τα μεμονωμένα κατάγματα του μεγαλύτερου τροχαντήρα είναι σπάνια. εμφανίζονται σε παιδιά και εφήβους. Προκαλούνται από πτώση, άμεσο αντίκτυπο ή από οξεία μυϊκή συστολή. Ο πόνος είναι έντονος, πολύ έντονος και εντοπίζεται κυρίως στην εξωτερική επιφάνεια της άρθρωσης. Λόγω του αυξημένου πόνου, ο ασθενής αποφεύγει τις ενεργές κινήσεις.

Οι εξάρσεις ισχίου συμβαίνουν με πτώσεις από μεγάλο ύψος, τραυματισμούς από την εργασία και την οδική κυκλοφορία, οι οποίοι εκφράζονται σε αφόρητο έντονο πόνο που σχεδόν δεν υποχωρεί μέχρι τη μείωση. Η άρθρωση παραμορφώνεται, το πόδι μειώνεται, λυγίζει στην άρθρωση του γόνατος, στρέφεται προς τα έξω, λιγότερο συχνά προς τα μέσα (ανάλογα με τον τύπο της εξάρθρωσης). Η υποστήριξη και η κίνηση είναι αδύνατη, η αντίσταση του ελατηρίου καθορίζεται όταν προσπαθείτε να κινηθείτε.

Τα κοτυλιαία κατάγματα αναπτύσσονται μεμονωμένα ή συνδυάζονται με εξάρσεις ισχίου. Χαρακτηρίζεται από οξύ εκρηκτικό πόνο στα βάθη της άρθρωσης του ισχίου. Τότε ο πόνος υποχωρεί λίγο, αλλά παραμένει έντονος και εμποδίζει οποιαδήποτε κίνηση. Το πόδι είναι κοντό, στραμμένο προς τα έξω. Η υποστήριξη είναι αδύνατη.

Εκφυλιστικές διαδικασίες

Με την συνξάρθρωση στο αρχικό στάδιο, ο πόνος είναι περιοδικός, θαμπός, αβέβαιος εντοπισμός, εμφανίζεται στο τέλος της ημέρας ή μετά από σημαντική άσκηση και μερικές φορές εκπέμπεται στην άρθρωση του ισχίου και του γόνατος. Ελαφρά, γρήγορα περνώντας ακαμψία είναι δυνατή στην αρχή των κινήσεων. Στη συνέχεια, η ένταση του πόνου αυξάνεται, οι επώδυνες αισθήσεις παρατηρούνται όχι μόνο όταν κινούνται, αλλά και σε ηρεμία. Μετά από έντονη άσκηση, ο ασθενής αρχίζει να ξεσπά. Η κίνηση είναι κάπως περιορισμένη.

Σε σοβαρή συνξάρθρωση, ο πόνος είναι βαθύς, διάχυτος, σταθερός, επώδυνος, συστροφή. Διαταραχή τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο και τη νύχτα. Η αντίσταση στο στρες μειώνεται και οι ασθενείς κλίνουν σε ένα ζαχαροκάλαμο όταν περπατούν. Η κίνηση είναι σαφώς περιορισμένη, το προσβεβλημένο πόδι μειώνεται, γεγονός που οδηγεί σε αυξημένο άγχος στις αρθρώσεις και αυξημένο πόνο όταν περπατάτε και στέκεστε.

Η χονδρομάτωση της άρθρωσης του ισχίου μοιάζει με υποξεία αρθρίτιδα στην πορεία της. Ο πόνος είναι μέτριος, διάχυτος, προσωρινός, σε συνδυασμό με δυσλειτουργία, περιορισμένη κινητικότητα. Όταν το ενδοαρθρικό σώμα τραυματίζεται, εμφανίζονται μπλοκαρίσματα, τα οποία χαρακτηρίζονται από σοβαρό πόνο μαχαιρώματος, αδυναμία ή σημαντικό περιορισμό της κίνησης. Αφού τελειώσει ο τραυματισμός των αρθρώσεων στο ποντίκι, τα αναφερόμενα συμπτώματα θα εξαφανιστούν.

Η τροχαντερίτιδα συνήθως σχηματίζεται με οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου, συνοδευόμενη από φλεγμονώδη-εκφυλιστική βλάβη των τενόντων των γλουτιαίων μυών στη θέση της προσάρτησής τους στον μεγαλύτερο τροχαντήρα, ο οποίος εκδηλώνεται από πόνο στην περιοχή της βλάβης στο η ύπτια θέση στην πληγείσα πλευρά. Όταν προσπαθείτε να μειώσετε το ισχίο με αντίσταση, ο πόνος αυξάνεται.

Διατροφικές διαταραχές των οστών

Η νόσος του Perthes αναπτύσσεται σε παιδιά και εφήβους, χαρακτηρίζεται από μερική νέκρωση της μηριαίας κεφαλής, η οποία αρχικά συνοδεύεται από έναν μη έντονο θαμπό βαθύ πόνο που μερικές φορές εκπέμπεται στα γόνατα και τους γοφούς. Μετά από μερικούς μήνες, ο πόνος εντείνεται έντονα, γίνεται σταθερός, αιχμηρός, εξαντλητικός. Οι αρθρώσεις διογκώνονται, η κινητικότητα περιορίζεται και συμβαίνει χωλότητα. Τότε ο πόνος μειώνεται, ο βαθμός αποκατάστασης των αρθρώσεων ποικίλλει.

Η ασηπτική νέκρωση της μηριαίας κεφαλής είναι παρόμοια με τη νόσο του Perthes, αλλά ανιχνεύεται σε ενήλικες, προχωρά λιγότερο ευνοϊκά, στις μισές περιπτώσεις είναι διμερή. Στην αρχή ο πόνος είναι περιοδικός και τραβά. Στη συνέχεια, το σύνδρομο πόνου εντείνεται, εμφανίζεται τη νύχτα. Στο αποκορύφωμα των κλινικών εκδηλώσεων, ο πόνος είναι τόσο έντονος που το άτομο χάνει την ικανότητα να στηρίξει τον εαυτό του στο πόδι. Τότε ο πόνος σταδιακά υποχωρεί. Περιορισμοί κίνησης για περίπου 2 χρόνια, οι συνέπειες είναι η αρθροπάθεια των αρθρώσεων του ισχίου, οι συσπάσεις και η μείωση των άκρων.

Σε αγόρια ηλικίας 10-15 ετών, μεμονωμένες κύστεις οστών σχηματίζονται στην εγγύ μετάφαση του μηρού, συνοδευόμενη από μη έντονο διαλείπον πόνο στην άρθρωση του ισχίου. Το οίδημα συνήθως απουσιάζει και οι συσπάσεις συχνά αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου, ειδικά σε μικρά παιδιά. Η αιτία της θεραπείας, λόγω ήπιων συμπτωμάτων, είναι ένα παθολογικό κάταγμα ή αυξανόμενη περιορισμένη κινητικότητα.

αρθρίτιδα

Η ασηπτική αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται από κυματοειδές πόνο στην άρθρωση που αυξάνεται τις πρωινές ώρες. Η σοβαρότητα του πόνου ποικίλλει από ασήμαντη έως οξεία, σοβαρή, σταθερή και περιορίζει σημαντικά τη σωματική δραστηριότητα. Σημειώνεται δυσκαμψία, πρήξιμο, ερυθρότητα και αύξηση της τοπικής θερμοκρασίας. Η ψηλάφηση είναι επώδυνη.

Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, οι αρθρώσεις του ισχίου σπάνια επηρεάζονται, η βλάβη είναι συμμετρική. Ο περιοδικός πόνος εμφανίζεται για πρώτη φορά στο πλαίσιο της αλλαγής εποχών (φθινόπωρο, άνοιξη), με έντονες αλλαγές στον καιρό, σε περιόδους ορμονικών αλλαγών μετά τον τοκετό ή κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης. Ο πόνος είναι μέτριος ή ασθενής, διάχυτος, τραβώντας ή επώδυνος, αυξάνεται απότομα κατά την ψηλάφηση. Συνδυάζεται με υποτροπιάζουσα αρθρίτιδα, οίδημα, υπεραιμία, υπερθερμία και αύξηση της κινητικότητας.

Η μολυσματική αρθρίτιδα αναπτύσσεται με αιματογενή ή λεμφογόνο εξάπλωση της λοίμωξης, λιγότερο συχνά - με τη διείσδυση του παθογόνου στην άρθρωση από κοντινούς ιστούς. Συνήθως οξεία εμφάνιση με ταχέως αυξανόμενο πόνο. Ο πόνος είναι έντονος, συστροφή, σχίσιμο, έκρηξη, ενοχλητικός σε ηρεμία, επιδεινωμένος από την κίνηση, με αποτέλεσμα το άκρο να αναλαμβάνει μια αναγκαστική θέση. Οι ασθενείς έχουν πυρετό, ρίγη, εφίδρωση, σοβαρή αδυναμία, οίδημα, κοκκίνισμα της άρθρωσης και αύξηση της τοπικής θερμοκρασίας.

Χωρίς έγκαιρη θεραπεία, η βακτηριακή μολυσματική αρθρίτιδα μπορεί να μετατραπεί σε παναρθρίτιδα - μια πυώδης φλεγμονή όλων των ιστών της άρθρωσης του ισχίου. Χαρακτηρίζεται από μια σοβαρή πορεία με πολύ οξύ, διαδεδομένο πόνο, έντονο πυρετό, σοβαρή αδυναμία, presyncope, έντονη υπεραιμία και υπερθερμία.

Άλλες φλεγμονώδεις ασθένειες

Η οστεομυελίτιδα του μηρού μπορεί να είναι αιματογενής, μετατραυματική ή μετεγχειρητική. Η αιματογενής οστεομυελίτιδα εκδηλώνεται σε σαφώς εντοπισμένους, πολύ οξείες εκρήξεις, συσπάσεις, σχίσιμο ή διάτρηση πόνου, με τον οποίο ο ασθενής αποφεύγει τις παραμικρές κινήσεις των άκρων. Υπάρχει έντονη υπερθερμία, σοβαρή δηλητηρίαση.

Η μετεγχειρητική και μετεγχειρητική οστεομυελίτιδα εμφανίζεται με παρόμοια αλλά λιγότερο έντονα συμπτώματα. Συνήθως, μια πιο σταδιακή έναρξη στο πλαίσιο ενός ανοιχτού κατάγματος ή μετεγχειρητικής πληγής, η εμφάνιση της πυώδους εκκένωσης. Ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου αυξάνεται εντός 1-2 εβδομάδων σύμφωνα με την εξέλιξη των σημείων τοπικής φλεγμονής.

Η αρθρίτιδα αναπτύσσεται στο πλαίσιο τραυματισμών, άλλων ασθενειών της άρθρωσης του ισχίου, λιγότερο συχνά γίνεται εκδήλωση αλλεργιών. Με οξεία αρθρίτιδα, ο πόνος είναι συνήθως ήπιος, θαμπός, εκρήγνυται και σταδιακά αυξάνεται λόγω της αύξησης του ενδοαρθρικού υγρού. Η άρθρωση είναι πρησμένη, ψηλάφηση είναι ελαφρώς επώδυνη, παρατηρείται σύμπτωμα διακύμανσης. Η χρόνια αρθρίτιδα είναι ασυμπτωματική και συνοδεύεται από ήπιο πόνο.

Με διαλείπουσα υδροαρθρίτιδα, ο πόνος είναι επίσης ασήμαντος, συνοδευόμενος από δυσφορία, περιορισμένη κινητικότητα και εξαφανίζεται εντός 3-5 ημερών μετά την αντίστροφη απορρόφηση της συλλογής. Ανανεώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ξεχωριστά για κάθε ασθενή, μέσω επαναλαμβανόμενων συσσωρεύσεων υγρού στην άρθρωση.

Ειδικές λοιμώξεις

Η φυματίωση των αρθρώσεων του ισχίου είναι μια κοινή μορφή οστεοαρθρικής φυματίωσης που εκδηλώνεται με γενική αδυναμία, κόπωση και υπό-εμπύρετη κατάσταση. Στη συνέχεια υπάρχει αδύναμο τράβηγμα ή πόνος στους μύες, προσωρινές οδυνηρές αισθήσεις στην άρθρωση όταν περπατάτε. Ο ασθενής αρχίζει να ελευθερώνει το άκρο. Καθώς ο πόνος εξελίσσεται, γίνεται μέτριος, διάχυτος, ακτινοβολεί στο γόνατο, συμπληρώνεται από πρήξιμο, ερυθρότητα και αρθρίτιδα. Εμφανίζεται μια προστατευτική συστολή.

Πόνος στις αρθρώσεις, συμπεριλαμβανομένου του ισχίου, μπορεί να εμφανιστεί με βρουκέλλωσηΣε οξεία και υποξεία μορφή, επώδυνη έλξη, συστροφή, σε συνδυασμό με περιοδικό πυρετό, λεμφαδενοπάθεια, εξανθήματα. Με μια χρόνια πορεία, το σύνδρομο πόνου είναι παρόμοιο με αυτό της ασηπτικής αρθρίτιδας, με την πάροδο του χρόνου σχηματίζονται δυσπλασίες.

Συγγενείς ανωμαλίες

Οι εκδηλώσεις της δυσπλασίας του ισχίου καθορίζονται από τον βαθμό ασυμφωνίας μεταξύ της μηριαίας κεφαλής και της κοτύλης. Με πλήρη συγγενή εξάρθρωση, ο πόνος εμφανίζεται αμέσως μετά το παιδί αρχίσει να περπατά, συνοδευόμενο από χωλότητα. Με μέτρια υπερχείλιση, επώδυνες αισθήσεις εμφανίζονται στην ηλικία των 5-6 ετών, που σχετίζονται άμεσα με το φορτίο στο πόδι.

Με μια ελαφρά υπερχείλιση, η παθολογία είναι ασυμπτωματική για μεγάλο χρονικό διάστημα, το σύνδρομο πόνου εκδηλώνεται με την ανάπτυξη δυσπλαστικής συνξάρθρωσης στην ηλικία των 25-30 ετών. Τα χαρακτηριστικά αυτής της οστεοαρθρίτιδας είναι η ταχεία αύξηση του πόνου, ο πρώιμος πόνος σε ξεκούραση και το βράδυ και ο προοδευτικός περιορισμός της κίνησης. Όλες οι μορφές δυσπλασίας σχετίζονται με ασυμμετρία των πτυχών του δέρματος, με το σύμπτωμα «κλικ» και περιορισμένη κινητικότητα. Σε περίπτωση εξάρθρωσης, σημειώνεται μείωση των άκρων.

Νεοπλάσματα

Μια τυπική ασυμπτωματική πορεία στα καλοήθη νεοπλάσματα. Ο πόνος είναι μικρός, διαλείπουμενος και συχνά δεν εξελίσσεται με τα χρόνια. Η ανάπτυξη του όγκου συνοδεύεται από αργή αύξηση του συνδρόμου πόνου, υποτροπιάζουσας αρθρίτιδας. Στην περιοχή της άρθρωσης του ισχίου, τα οστεοειδή, τα οστεοειδή, τα οστεοβλάστωμα και τα χόνδρομα εντοπίζονται συχνότερα.

Τα κακοήθη νεοπλάσματα (οστεοσάρκωμα, χονδροσάρκωμα) χαρακτηρίζονται από την ταχεία εξέλιξη του συνδρόμου πόνου και άλλων παθολογικών εκδηλώσεων. Ο πόνος είναι ελαφρώς πρώτος, βραχυπρόθεσμος, χωρίς συγκεκριμένο εντοπισμό, μερικές φορές χειρότερος τη νύχτα. Στη συνέχεια γίνονται αιχμηρές, μόνιμες, κοπής, εγκλείουν και εξαπλώνονται σε ολόκληρη την άρθρωση. Η πληγείσα περιοχή είναι πρησμένη, παραμορφωμένη. Σημειώνεται απώλεια βάρους, αδυναμία, κατάσταση υπό-εμπύρετου. Σε προχωρημένα νεοπλάσματα, ο επώδυνος, αφόρητος πόνος ανακουφίζεται μόνο με αναισθητικά.

Διαφορετικοί λόγοι

Ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου μερικές φορές συμβαίνει με οσφυϊκή πλεξίτιδα και νευροπάθεια του ισχιακού νεύρου, αλλά συνήθως καταλαμβάνει μια ασήμαντη θέση στην κλινική εικόνα, κάνοντας μια πίσω θέση σε σύγκριση με τον έντονο πόνο στους γλουτούς και την πλάτη των μηρών, αδύναμα άκρα και αισθητηριακές διαταραχές.

Ένα σύνδρομο πόνου αυτού του εντοπισμού παρατηρείται συχνά με οστεοχόνδρωση και κήλη δίσκου. Ο πόνος μπορεί να παρατηρηθεί με σπονδυλίτιδα, παραμορφωμένη σπονδυλοαρθρίτιδα και καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης. Ο πόνος είναι θαμπό, διαλείπουσα, πόνους και συχνά εντείνεται κατά την επιδείνωση της υποκείμενης νόσου. Η αιτία της εμφάνισής τους μπορεί να είναι η συνεχής υπερφόρτωση της άρθρωσης ή η ανάπτυξη συνξάρθρωσης.

Μερικές φορές ο πόνος στις αρθρώσεις προκαλείται από ψυχική ασθένεια ή κατάθλιψη. Ο σακχαρώδης διαβήτης συχνά συνοδεύεται από ενθεοπάθειες, καψίτιδα και άλλες βλάβες των περιαρθρικών μαλακών ιστών. Πιθανή αρθροπάθεια όταν παίρνετε ορισμένα φάρμακα.

διάγνωση

Σε περίπτωση τραυματισμού, τα διαγνωστικά μέτρα πραγματοποιούνται από τραυματολόγους. Οι εκφυλιστικές και φλεγμονώδεις ασθένειες αντιμετωπίζονται από ορθοπεδικούς και ρευματολόγους. Με πυώδεις διεργασίες, απαιτείται η συμμετοχή χειρουργών. Η εξέταση περιλαμβάνει τη συλλογή καταγγελιών, τη μελέτη της αναμνηστικής, τη φυσική εξέταση, την πρόσθετη έρευνα. Λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της παθολογικής διαδικασίας, μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι ακόλουθες μέθοδοι:

• Ακτινογραφία.Είναι η βασική τεχνική για τις περισσότερες ασθένειες των αρθρώσεων. Ανιχνεύει κατάγματα, εξάρθρωση, αλλαγές στο περίγραμμα της κοτύλης και της μηριαίας κεφαλής, οριακά και ενδοοσικά ελαττώματα, ανάπτυξη οστών, στένωση του χώρου των αρθρώσεων.
• Υπερηχητικός.Πιο ενημερωτικό κατά την εξέταση των μαλακών ιστών. Εμφανίζει σημάδια φλεγμονωδών και εκφυλιστικών διεργασιών, ασβεστοποιήσεων. Για τη διάγνωση της συλλογής, ποντικοί στις αρθρώσεις.
• MRI και CT.Οι τεχνικές διασαφήνισης χρησιμοποιούνται για διφορούμενα δεδομένα από βασικές μελέτες για να διευκρινιστεί ο τύπος, ο επιπολασμός και η θέση της παθολογικής εστίασης. Μπορεί να γίνει με αντίθεση.
• Διάτρηση της άρθρωσης.Έχει διαγνωστικό ή θεραπευτικό και διαγνωστικό χαρακτήρα. Σας επιτρέπει να αφαιρέσετε τη συλλογή, να μελετήσετε τη σύνθεση του ενδοαρθρικού υγρού και να προσδιορίσετε τον αιτιολογικό παράγοντα της λοίμωξης χρησιμοποιώντας εργαστηριακές εξετάσεις.
• Αρθροσκόπηση.Κατά τη διάρκεια μιας οπτικής εξέτασης της άρθρωσης, ο γιατρός αξιολογεί την κατάσταση των δομών των οστών και των μαλακών ιστών, εάν είναι απαραίτητο, λαμβάνει βιοψία για μεταγενέστερη ιστολογική εξέταση και πραγματοποιεί θεραπευτικά μέτρα.
• Εργαστηριακές δοκιμές.Είναι συνταγογραφούμενα για να προσδιορίσουν σημεία φλεγμονής και δείκτες ρευματολογικών παθήσεων, να αξιολογήσουν τη γενική κατάσταση του σώματος, τη δραστηριότητα διαφόρων οργάνων σε σοβαρές μολυσματικές ή συστηματικές παθολογίες.

θεραπευτική αγωγή

Βοήθεια πριν από τη διάγνωση

Σε περίπτωση σοβαρών τραυματισμών, είναι απαραίτητο να στερεώσετε την άρθρωση τοποθετώντας έναν νάρθηκα από το πόδι στη μασχάλη. Στην περίπτωση μικρών τραυματικών τραυματισμών, αρκεί να ξεκουραστείτε το πόδι. Το κρύο εφαρμόζεται στην πληγείσα περιοχή. Εάν ο πόνος είναι σοβαρός, χορηγείται αναλγητικό. Δεν μπορείτε να κάνετε ενεργές κινήσεις με το άκρο, να βάλετε βάρος στο πόδι. Απαγορεύεται αυστηρά να προσπαθήσετε να απαλλαγείτε από την εξάρθρωση ή την μετατόπιση των οστών.

Οι τακτικές για μη τραυματικές ασθένειες καθορίζονται από τα συμπτώματα. Με μικρές εκδηλώσεις, επιτρέπεται το υπόλοιπο άκρο να χρησιμοποιεί τοπικές θεραπείες με αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα. Σε περίπτωση πυρετού, αδυναμίας, σοβαρού πόνου, ταχείας ανάπτυξης οιδήματος και υπεραιμίας, συνιστάται να αναζητήσετε αμέσως εξειδικευμένη βοήθεια.

Συντηρητική θεραπεία

Οι εξάρσεις αποτελούν ένδειξη για άμεση μείωση. Η σκελετική έλξη χρησιμοποιείται συνήθως για κατάγματα, στη συνέχεια πραγματοποιείται χειρουργική επέμβαση ή το άκρο συγκρατείται στη θέση του με γύψο εάν υπάρχουν σημάδια κάλους. Σε ηλικιωμένους ασθενείς με κατάγματα στο ισχίο, η ακινητοποίηση επιτρέπεται με μπότα απαλλαγής που αποτρέπει την περιστροφική κίνηση στην άρθρωση.

Συνιστάται στους υπόλοιπους ασθενείς να ανακουφίσουν την άρθρωση του ισχίου. Ανάλογα με την ένδειξη, συνιστάται η χρήση ορθοστατών ή πρόσθετων συσκευών (δεκανίκια, μπαστούνια)Ορίστε μασάζ, ασκήσεις φυσικοθεραπείας, διαδικασίες φυσικοθεραπείας:

• Θεραπεία με λέιζερ;
• Μαγνητική θεραπεία;
• UHF;
• Υπερηχητικός;
• Ηλεκτροφόρηση με φάρμακα.
• UHT.

Είναι δυνατή η χρήση ΜΣΑΦ, χονδροπροστατευτικών, αντιβακτηριακών φαρμάκων. Οι τοπικοί πράκτορες είναι συνηθισμένοι. Ανάλογα με την ένδειξη, πραγματοποιούνται παρακέντηση αρθρώσεων, ενδο- και περιαρθρικοί αποκλεισμοί με ορμόνες, ενδοαρθρικές ενέσεις χονδροπροστατευτών, αντικατάσταση αρθρικού υγρού.

χειρουργική επέμβαση

Οι επεμβάσεις στην άρθρωση του ισχίου είναι ανοιχτές και εκτελούνται με τη βοήθεια αρθροσκοπικών συσκευών. Λαμβάνοντας υπόψη τη φύση της παθολογίας, μπορούν να γίνουν τα εξής:

• Τραυματικοί τραυματισμοί:ανοιχτή μείωση της εξάρθρωσης του ισχίου, ανακατασκευή της κοτύλης, οστεοσύνθεση του λαιμού, τροχαντερικά κατάγματα.
• Εκφυλιστικές διεργασίες:Αρθροτομία, αρθροσκόπηση, αφαίρεση ελεύθερων ενδοαρθρικών σωμάτων.
• Όγκοι:Απομάκρυνση νεοπλασμάτων, εκτομή των οστών, αποσυναρμολόγηση της άρθρωσης του ισχίου, ακρωτηριασμός Io-κοιλίας, εκτομή Io-κοιλιακού.

Για συσπάσεις, πραγματοποιείται αγκύλωση, ουλές του περιαρθρικού ιστού, επανόρθωση, αρθροπλαστική και αρθροδεσία. Τα ενδοπροθετικά είναι ένα αποτελεσματικό μέσο αποκατάστασης των λειτουργιών των άκρων σε ασθένειες διαφόρων προελεύσεων που σχετίζονται με περιορισμένη κινητικότητα ή καταστροφή των αρθρώσεων.